தெருவில் நடந்து செல்லும் போது, எதேச்சையாக பாக்கெட்டில் பழைய ரசீதோ, டிக்கெட்டோ தென்பட்டால், அதை அடுத்த கணமே எடுத்து தெருவில் போட்டுவிட்டு சுத்தமாக வைத்துக் கொள்வோம். ஆட்டோவிலோ, காரிலோ அல்லது பஸ்ஸிலோ பயணிக்கும் போது ஏதாவது சாப்பிட்டோமானால் அதன் தோலை நாம் அமர்ந்திருக்கும் இடம் சுத்தமாக இருக்கும் பொருட்டு சாலையில் வீசி விடுவோம். ஆனால் ப பிள் கம் விஷயத்தில் தெருவில் வீச மாட்டோம். சாலையில் துப்பினால் யார் காலிலாவது ஒட்டிக்கொள்ளாதா? அதனால் பக்கத்தில் இருக்கும் காரிலோ அல்லது சுவற்றிலோ பத்திரமாக ஒட்டிவிட்டுதான் மறுவேலை பார்ப்போம். தெருவோரங்களில் இருக்கும் டீக்கடைகளில் ஊர்வம்பளந்து கொண்டே குடிக்கும் டீ கப்களை கர்மசிரத்தையாய் நிரம்பி வழியும் குப்பைத்தொட்டியின் அருகே வீசிவிட்டு பேச்சைத் தொடர்வோம். வெற்றிலை, புகையிலை போட்டு மென்று, அதன்பின் அதை வாயிலேயே வைத்திருந்தால் வாய் வலிக்கும் அல்லவா? அதனால் கோலம் போடுவது போல பஸ்ஸின் பக்கவாட்டிலோ அல்லது மாடிப்படிசுவற்றிலோ புளிச் புளிச் எனத்துப்பி அந்த இடத்தையே வண்ணமயமாக்குவோம். உங்களுக்கெல்லாம் ஒன்று தெரியுமா? சிறுநீரை வெகுநேரம் அடக்கி வைத்திருந்தால் உடல் நலத்திற்கு கேடு. அதனால்தான் சிறுநீர் கழிக்க வேண்டும் என்ற உணர்வு ஏற்பட்டவுடனே சுவர் , மரம் என்று மறைமுகமாகவோ அல்லது வெளிப்படையாகவோ வெளியேற்றி விடுவோம்.
" என்ன கேலியா?" என்று உங்கள் மனதில் சிந்தனை எழக்கூடும். ஆனால் நான் உண்மையைத்தான் கூறுகிறேன் என்று நீங்கள் அறிவீர்கள். நமது பெரும்பான்மையான மக்களுக்கு சுத்த உணர்வு என்பது இந்த அளவில் தான் உள்ளது.வீட்டைப் பராமரிப்பதில் இத்தனை ஆர்வம் காட்டும் மக்கள் நாட்டையும், ரோட்டையும் சுத்தமாக வைத்திருக்க துளி கூட பிரயத்னப் படுவதில்லை. பொதுச்சொத்து என்றால் அப்படி ஒரு எள்ளல் நம்மவர்களுக்கு.
பரபரப்பான சூழலில் 'ஓடிக்கொண்டே' இருக்கும் நாம் அனைவரும் கொஞ்சம் முயற்சி செய்தால், நம்முடைய நாட்டை சுத்தமானதாக்கலாம். இந்த எண்ணம் என் மனதில் எப்போதும் ஓடும். பாரதப் பிரதமர் திரு நரேந்திரமோடி "தூய்மை இந்தியா" என்ற திட்டத்தை அறிவித்தவுடன் மிகவும் மகிழ்ந்தேன். அப்பாடா இப்போதாவது சுத்தத்தைப் பற்றி ஒரு தலைவர் பேசுகிறாரே என்று எண்ணினேன் . ஆனால் அந்த இயக்கம் celebrities ஒரு நாள் புகைப்படங்களுக்கு போஸ் கொடுக்கும் வழக்கமாக மாறியது. பையில் துடப்பம், கிளவுஸ், கண்களில் கூலிங் கிளாஸ் , கால்களில் ரீபோக் ஷூஸ் சகிதம், மற்றும் துணைக்கு பத்து ஆட்களுடன் அவர்கள் தெருக்களைப் பெருக்கும் பல விதமான புகைப்படங்கள் நாளிதழ்களிலும், தொலைக்காட்சியிலும் வந்த வண்ணம் இருந்தன. திடீரென ஒரு நாள் சுத்தம் முளைத்து வர வாய்ப்பே இல்லை. மாற்றம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஏற்படும். சுத்தம் என்பது இயல்பிலேயே வர ஏது செய்ய வேண்டும்.
நம்முடைய இந்த நிலைக்கு யார் காரணம்? கொள்கை முடிவுகளை எடுக்கும் அரசியல்வாதிகளா? திட்டங்களை செயல்படுத்தும் அரசாங்க அதிகாரிகளை? அல்லது பொறுப்பற்றதனத்துடன் திகழும் பொது மக்களா? மாற்றங்கள் நம்மிடமிருந்து தொடங்கினால் மட்டுமே நாம் விரும்பும் வண்ணம் நம் தாய்திருநாட்டை மாற்ற முடியும். சுமார் நாற்பது வருடங்களுக்கு முன்பு எனக்கு நினைவு தெரிந்த நாட்களில் கூட வீதிகளில் இவ்வளவு குப்பையை நான் காணவில்லை. அப்பொழுதெல்லாம் பெருவீதிகள் தார்சாலைகளாகவும், சிறிய வீதிகள் மண் மற்றும் சிமெண்ட் சாலைகளாகவும் இருந்தன. கழிவு நீர் ஓடி வருவது மற்றும் தேங்கிக் கிடப்பது மட்டுமே அப்போது நான் கண்ட சுகாதார நலக்கேட்டை உருவாக்கிய விஷயங்கள்.ஆனால் இப்போதோ நீரில் மாசு, காற்றில் மாசு, தெருவெங்கும் குப்பை என்று தோற்றமளிக்கும் நமது நகரங்களைப் பார்த்தால் நாம் எங்கே போய்க் கொண்டிருக்கிறோம் என்ற ஐயம் எழுகிறது.
பீச்சிற்கு காற்று வாங்க சென்றால் மணல்வெளியெங்கும் சாப்பிட்டு போட்ட குப்பைகள் மற்றும் பிளாஸ்டிக் கவர்கள். இது தவிர கழிவு நீர் கலந்து கடல் நீர் நிறமே கருத்து காணப்படுகிறது. ஒரு சினிமா பார்க்க தியேட்டருக்கு சென்றால் , திரைப்படம் முடிந்து வெளியே வரும் போது அனைத்து இருக்கைகள் அருகேயும் சிந்திய பாப்கார்ன், குளிர்பான் கேன்கள் மற்றும் ஐஸ்கிரீம் குச்சிகள்,கப்கள். கோயிலுக்கு சென்றாலும் அதே கதி தான். பார்க்கிற்கு சென்றாலும் அதே கதி தான். இரயில் நிலையம், பேருந்து நிலையம் என்று அனைத்துமே என்னை கொஞ்சம் சுத்தமாய் வைத்திருங்களேன் என்று கெஞ்சுவதைப் போல பார்க்கின்றன. ஆனால் நம் மக்களுக்கு அதைப் பற்றியெல்லாம் கொஞ்சம் கூட கவலை இல்லை . எங்கேயோ அவசரம் அவசரமாக சென்று கொண்டே இருக்கிறார்கள்.
வெளிநாடுகள் சென்று வந்தவர்கள் அந்த நாடுகள் பற்றி பெருமை பொங்க பேசுவார்கள். அங்கே இருக்கும் சுத்தத்தைப் பற்றியும் பேசுவார்கள். சிங்கப்பூர் போன்ற நாடுகளில் குப்பையை கண்ட இடத்தில் வீசினால் கடும் அபராதம் விதிக்கப்படும். ஆனால் நம் நாட்டில் அது தவறும் கிடையாது, அபராதமும் கிடையாது. ஆனால் நாம்தான் அதை மனதளவில் உணர்ந்து அதை செய்யாமலிருக்க வேண்டும்.
மிகப்பெரிய திட்டங்கள் தீட்டி நம் தேசத்தை தூய்மையானதாக்க அரசு தான் ஆவன செய்ய வேண்டும். என்றாலும் நம்மால் முடிந்த முயற்சியாக அனைவரும் ஒன்றிணைந்து அவரவது தெருக்களையும் அல்லது பிளாட்களையோ சுத்தமாக வைத்துக் கொள்ள முயற்சிக்கலாம். சுகாதார கேட்டை விளைவிக்கும் அடிப்படையான குப்பைகளை அனைத்தையும் இணைத்து கொட்டாமல் , முடிந்த அளவு அவற்றை மறுசுழற்சி( recycle) செய்ய வேண்டும். பழைய பேப்பர் , பிளாஸ்டிக் பாட்டில் , பால் கவர் போன்றவற்றை போன்றவற்றை பிரித்து எடுத்து விட வேண்டும். மொத்தமாக நாம் தட்டுவதால் அவை அனைத்தும் மொத்தமாக எரிக்கப் படுகிறது. இது காற்றிற்கு மாசு தானே. முடிந்தால் மக்கும் குப்பை மக்காத குப்பை என பிரித்துப் போடலாம். நான் பொதுவாக வீட்டில் சேரும் குப்பைகள் பற்றி சொன்னேன். அலுவலகங்கள், தொழிற்சாலைகள் ஆகியவற்றில் சேரும் குப்பைகள் பற்றி அந்தந்த துறையினர் ஆய்வு செய்து அப்புறப் படுத்த வேண்டும்.
தேசத்தை சுத்தமாக வைத்திருப்பது என்பது மிகப் பெரிய முயற்சி. அரசாங்கம் என்னதான் நடவடிக்கைகள் மேற்கொண்டாலும் மக்களும் தங்களால் இயன்ற அளவிலான பங்களிப்பை அளித்தால் மட்டுமே சுற்றுப்புற சுகாதாரத்தை பேண முடியும். இந்தக் கட்டுரையில் என் எளிய அறிவிற்கு எட்டிய வரை பகிர்ந்துள்ளேன். நிறைய பேசிக்கொண்டே போகலாம். ஆனால் அடிப்படையில் மக்கள் மாற வேண்டும் என்று என் மனதில் தோன்றியது. அதனையே இதில் முன் மொழிந்துள்ளேன்.
No comments:
Post a Comment