தேசிங்கு ராஜா

என்ன ஆச்சர்யம்? அன்று கோயிலில் கூட்டமே இல்லை. சீக்கிரமே சாமி பார்த்து விட்டாள் மாலா. மணி ஐந்தரை தான் ஆகி இருந்தது. அவள் என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்தாள். டக்கென்று அவள் நினைவுக்கு வந்தது ஆனந்தி தான். ஆனந்தி வீடு பக்கத்தில் தானே! நடந்தால் ஐந்து நிமிட தூரம்தான். உடனே நடையைக் கட்டினாள் ஆனந்தி வீட்டுக்கு. 

         ஆனந்தி மாலாவின் நீண்ட நாள் பள்ளித்தோழி. அடிக்கடி சந்தித்துக் கொள்வார்கள். தொலைபேசியிலும் பேசிக் கொள்வார்கள். ஆனால் கொஞ்ச நாட்களாக இருவரும் பேசவேஇல்லை. சரி, அவளைப் போய் பார்த்து விட்டு வரலாம். அவளையும் பார்த்த மாதிரி ஆயிற்று , பொழுதும் போய்விடும் என்று எண்ணினாள்.

            காலிங் பெல்லை அழுத்தி விட்டு காத்திருந்தாள். கதவைத் திறந்த ஆனந்தி வாயெல்லாம் பல்லாக ," வா.. வா என்ன திடீர் சர்ப்ரைஸ் விசிட்?" , என்று கையைப்பிடித்து இழுக்காத குறையாக உள்ளே அழைத்துச் சென்றாள்.வெகு நேரம் பேசிக்கொண்டே இருந்தார்கள். நேரம் போனதே தெரியவில்லை. இருவரும் சேர்ந்து சாப்பிட்டார்கள். மணி எட்டரை ஆகிவிட்டது. இனி பஸ், ஆட்டோ கிடைப்பது கொஞ்சம் சிரம்ம் என்று உணர்ந்தாள் மாலா. " ஆனந்தி, உன் மகன் இருக்கானா? அவனை கொஞ்சம் என்னை டிராப் பண்ணச் சொல்லேன்." என்றாள் மாலா. ஆனந்தி திகைத்தாள், பின் சிரித்துக் கொண்டே " சரி, போ..போ.. தலைவிதி யாரை விட்டது?" என்றாள். " ஏன் என்ன ஆச்சு?" என்றாள் மாலா. " ஒண்ணுமில்லை. நீயே புரிஞ்சுக்குவே.. தம்பி...ராஜா..இங்கே வாடா." என்று மகனை அழைக்க சென்று விட்டாள். என்னவாய் இருக்கும் யோசித்துக் கொண்டே அமர்ந்திருந்தாள். " இதோ வர்ரேன்மா .. கத்தாதே .." என்று கத்தி ஒரு குரல் கேட்டது. சுமார் ஐந்து நிமிடங்கள் கழித்து மாடிப்படிகளில் ராஜா இறங்கி வந்தான். " என்னம்மா ?" என்று ஆனந்தியிடம் வினவினான்.

                 ஆனந்தி," தம்பி ராஜா .. ஆண்ட்டியைக் கொண்டு போய் அவங்க வீட்டில் டிராப் பண்ணிருப்பா. அவங்க வீடு சிக்னல் பக்கத்தில தான் . ஆண்ட்டியே உனக்கு வழி சொல்லிருவாங்க." என்றாள். " ம்.. எனக்கு கூட அந்தப் பக்கம் வேலை இருக்கு.. ஹாய் ஆண்ட்டி., போலாமா?" என்றான். சரியென்று தலையை ஆட்டியவாறே எழுந்த மாலாவின் கையில் ஒரு கவரில் முறுக்கு , சீடை என்று பலகாரத்தை திணித்தாள் ஆனந்தி. 

             வாங்கிக் கொண்டு வெளியே வந்தாள் மாலா. ராஜா பந்தாவாக பைக்கில் அமர்ந்திருந்தான். பைக்கைப் பார்த்த மாலா தான் அதிர்ந்து விட்டாள். திரும்பி ஆனந்தியைப் பார்த்து, " என்னது இது? என்னை பத்திரமாய் வீடு கொண்டு போய் சேர்த்திடுவானா?" என்று கேட்டாள். ஆனந்தி சிரித்துக் கொண்டே," அந்தக் கதையை ஏன் கேட்கிறே? இந்த பைக் தான் வேணும்னு அடம் பிடிச்சு வாங்கியிருக்கான். அதான் நீ கேட்டவுடன் நான் யோசிச்சேன். சரி , அப்புறம் நீயே பாத்துக்குவேன்னு விட்டுட்டேன். இவன் கூட பைக் ல போறப்ப எல்லாம் தினமும் ஒரு தினுசா இருக்கும். ஒரு தடவை போயிட்டு வந்தா உனக்கே புரியும்." என்றாள் நகைப்பினூடே. " அம்மா...பேசாம இரு., நீங்க வாங்க ஆண்ட்டி, நான் கூட்டிட்டு போறேன். இவங்களுக்கு வேற வேலை இல்லை."என்று மாலாவை அழைத்தான். 

        மாலா திகைத்தவாறு அருகில் போனாள்.அங்கே உக்காருவதற்கு எங்கே இடமிருக்கு என்று எண்ணியவாறு பைக்கில் ஏறினாள். ஏறினாள் என்பதை விட ஏற முயற்சித்தாள் என்றே கூறலாம். அவ்வளவு உயரத்திலிருந்தது . ராஜா வேறு ஹெல்மெட் போட்டு அவளை பயமுறுத்திக் கொண்டிருந்தான். நல்ல வேளை இன்று சுடிதார் அணிந்து வந்திருக்கிறோம். சேலை அணிந்திருந்தால் அதோ கதி தான் என்று எண்ணிக் கொண்டாள். ஆனந்தி தான் வந்து உதவினாள். அவள் கைகளைப் பிடித்து மெல்ல ஏறி அமர்ந்தாள்.

              அவளுக்கு ஏதோ ஏணியில் ஏறிஅமர்ந்தது போல இருந்தது. எதையாவது பிடித்துக் கொள்ளலாம் என்றால் ஏதுவாக ஒன்றும் இல்லை. ஆனந்தி " பெஸ்ட் ஆஃப் லக்" என்று கண்களை சிமிட்டினாள். உயிரை கையில் பிடித்தவாறு அவளிடமிருந்து விடைபெற்றாள். ராஜா," போலாமா ஆண்ட்டி?" என்று கேட்டவாறே பைக்கை உதைத்து ஸ்டார்ட் செய்தான்.

                   வண்டி சர்ரென்று கிளம்பியது. எடுத்த எடுப்பிலேயே வேகமாகப் பறந்தான். கண்களை இறுக்கமாக மூடிக் கொண்டாள். எதிரே வண்டிகள் வேக வேகமாக வருவதைப் பார்க்க பயமாக இருந்தது. கண்கள் வேறு எதிரே வரும் வாகனங்களின் ஹெட்லாம்ப் வெளிச்சம் பட்டு கூசியது. இன்னும் கொஞ்ச நேரம் தான் என்று மனதை சமாதானப்படுத்திக் கொண்டாள். அவளுக்கு ஏனோ சம்பந்தம் இல்லாமல் ரோலர் கோஸ்டர் ஞாபகம் வந்தது. படக்கென்று ஒரு இடத்தில் நிப்பாட்டினான் ராஜா. சிக்னல் போல. அப்போது தான் கவனித்தாள் முன்னால் ஏதோ பிய்ந்து தொங்கியது. அவன் வண்டியை வலப்புறமாய் திருப்பினால் இது இடப்புறமாய் திரும்பியது. " ஐயோ.. என்ன ராஜா இது?" என்று கேட்டாள். " அது ஒண்ணுமில்லை ஆண்ட்டி , போன வாரம் பைக்ல இடிச்சிட்டேன். அதான் வண்டி left ஆவே போகுது. வண்டியை சர்வீஸ் விடணும். நீங்க பயப்படாதீங்க ஆண்ட்டி" என்றான் . இது வேறயா என்று மனதுக்குள் எண்ணிக்கொண்டாள்.

              மின்னல் வேகம் மின்னல் வேகம் என்று கேள்விப் பட்டுள்ளாள். அன்று தான் அதை உணர்ந்தாள். இஷ்ட தெய்வங்கள் அனைத்தையும் வேண்டிக் கொண்டாள். ஒரு வழியாய் வீடு வந்தது. இறங்கிக் கொண்டாள்." தேங்க்ஸ் ராஜா," என்றாள். " வர்றேன் ஆண்ட்டி ", என்று அவன் கிளம்பி விட்டான். வீட்டிற்குள் நுழைந்தவுடன் ஆனந்திக்கு போன் செய்தாள். ஆனந்தி சிரித்துக்கொண்டே, " நீ போன் பண்ணுவன்னு எனக்கு நல்லாத் தெரியும்" என்றாள். 

            இது நடந்து முடிந்து மூன்று மாதங்கள் இருக்கலாம். ஆனந்தியை மீண்டுமொரு முறை சந்திக்கப் போனேன். அவளுடன் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது ராஜா வந்தான். " ஹாய் ஆண்ட்டி .. டிராப் பண்ணணுமா?" என்று சிரித்துக்கொண்டே கேட்டான். மாலாவும் சிரித்துக்கொண்டே, " உன் பைக் குதிரை மாதிரி. அதில் ராஜாவாகிய நீ மட்டும் தான் போக முடியும் ..நம்மளால முடியாது." என்றாள். அவன் சிரித்துக் கொண்டே சென்று விட்டான். 

அன்று மாலா பஸ் ஏறி தான் வீட்டிற்கு வந்தாள் என்பதை சொல்லவும் வேண்டுமோ?